Doba u kojem živimo možda je napregnatnije svojevremeno opisao Mario Vargas Ljosa, neponovljivo privlačnom sintagmom o pripadanju „civilizaciji skandala“. Tehnološki i sveukupni razvoj je, na taj način, nemalom broju skandal majstora omogućio da se iz prezrivo tradicionalne pozicije intrigaša i poltrona, uzdignu do sofisticiranog zanimanja, tačnije rečeno do fundamentalne vokacije našeg doba, tako što će postati – botovi. Uzalud je autor ovih redova prilježno listao Vujaklijin Leksikon, odrednice bot nema, pa nema. Iz najdublje potrebe da dragocjeno proširenje ekspresivnih mogućnosti srpskog jezika racionalizuje, s neskromnom ambicijom, i skromnim duhovnim zamasima, autor se uputio na tumaranje po značenjskim lavirintima lekseme koja predstavlja najkraću karakternu lozinku naše stvarnosti.