EVROPSKA PRAVILA U ISHRANI: Nema više šunke, pilećeg filea, prsa…

Ministarstvo se oglasilo nakon što je ATV objavila priču o tome da se šunka, pileći file i pileća prsa više ne smiju prodavati u Republici Srpskoj i to sve zbog novog Pravilnika o upotrebi prehrambenih aditiva u hrani.

Ministarstvo je navelo da su u BiH na snazi dva pravilnika, koji propisuju istu maksimalnu količinu ukupnih fosfata u proizvodima od mesa, koja iznosi pet grama po kilogramu.

Kako je ATV i objavila, do sada je bilo dozvoljeno da u kilogram mesa proizvoiđači dodaju maksimum pet grama fosfata. Novim pravilnikom inspekcija računa dodate fosfate zajedno sa prirodnim – koji se već nalaze u mesu. Apsurd je što većina proizvoda, i bez dodataka, krši pravilnik i nije za upotrebu.

“Čajna, kulen, plećka, pečenica, vrat, pršut jednostavno ne bi smjeli da se nalaze na policama jer svi oni imaju preko pet grama , znači to se isključivo radi o prirodnim fosfatima koji su već sadržani u mesu”, tvrde proizvođači.

Kako su proizvođači objasnili za ATV , po novom pravilniku bi praktično morali da proizvode proizvode od lošijeg mesa.

U saopštenju ministarstva poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede Srpske se napominje da se fosfati u industriji mesa vještački dodaju sirovini radi popravke organoleptičkih osobina proizvoda i vezivanja veće količine vode, kao i da ne postoji laboratorijska analiza kojom se mogu razlikovati dodati od prirodnih fosfata, pa se njihova količina u mesnim proizvodima izražava kao ukupna.

Povećan sadržaj fosfata u pojedinim proizvodima znači da ih ima u količini koja nije uobičajena za tu vrstu hrane i da konzumiranje ovakve hrane može dovesti do posljedica po ljudsko zdravlje, podsjećaju u Ministarstvu.

U saopštenju se dodaje da je razlog za određivanje gornje granice sadržaja ukupnih fosfata zdravstvena bezbjednost namirnica, te da se propisivanje gornje granice količine dodatih fosfata vrši radi spriječavanja obmane potrošača u pogledu kvaliteta proizvoda.

U Ministarstvu navode da su dužni da realno procjenjuju sve okolnosti koje se odnose na bezbjednost hrane za stanovništvo i pravovremeno donose odluke koje nisu na štetu potrošača, a samim tim ni proizvođača, ni distributera prehrambenih proizvoda kojima je u interesu stavljanje u promet isključivo zdravstveno bezbjednih proizvoda.